Bir yaş daha....

10 Temmuz 2001...Tam 6 yıl önce bugün kucakladım seni... Hala kulağımda karnımdan çıkar çıkmaz ilk viyaklaman, hala burnumun ucunda kokun doktorun omzuma seni koyduğu an... Bir ömür boyu da hiç akıldan çıkmayacak bu anlar ve seninle geçen daha nice anlar....

O kadar renk kattın ki hayatımıza ve de her gün katmaya hala devam ediyorsun, aklımı yiyorum seninle geçirdiğim güzel anların bazılarını unutuyorum diye... Hep diyorum Allah'ım bir mucize olsa da hafızamız çocuklarımıza ait her anı yakalasa, güzel anları hiç unutmasa... İşte bu anlamda tutmaya başladım bu günlüğü, mümkün olduğunca da yazıyorum herşeyi... Özel olan pek çok şey hala canlı hafızamda; bebekliğindeki tombul yanakların, yumuk yumuk bacakların


sabahları gerinerek uyanmaların,

ilk kelimelerin (allah allah deyişlerin, pırt yapınca "padon" deyişlerin, babana Eyay Bey diye seslenişin...), ilk yürümen, halıdan parkeye geçerken 1 saat düşünen halin, babanın dükkanında şekerlere saldırışın,1.doğumgünün ve sonraki her doğumgünün

ana okuluna başlangıcın, yıl sonu gösterilerin ve daha niceleri,yazmakla bitmezki burada..
1 yaş daha büyüdün, bizlerden çok sen emek sarf ettin aslında bu büyüme sürecinde.. Her doğum gününde daha bir büyüdüğünü hissetmek ve gözlemlemek tarif edilemez bir duygu benim için. Ama itiraf edeyim, bebeklik günlerini, o kokuyu, göğüsüme başını koyduğunda içime sokmak istediğim o anları da özlüyorum zaman zaman...

Yüzündeki gülümseme, gözlerideki ışıltı hep sürsün tıpkı bu resimlerdeki gibi... Ne zaman ihtiyaç duyarsanda ailenin daima senin yanında olacağını bil lütfen. SENİ SEVİYORUM..