Bugün 9. gün, Deniz tatilde…. Allah dan sorunsuz, keyfi çok gıcır…
Malum çocuğun doğumu ile insan hayatı bambaşka bir düzene giriyor ve hayat sanki hep öyleymiş gibi akıp gidiyor. Dedim ya bu bizim ilk uzun ayrılığımız, daha önceleri 3-5 günlük iş gezisi ve kısa tatiller gibi biz evden çıkmıştık ama onun çıkıp da gittiği ve bizim evde kaldığımız böylesine uzun bir dönemle ilk kez karşılaştık.
7 yıldan sonraki bu ilk uzun dönemli ayrılığımızda anladım ki çocuktan sonra günlük hayatımızda yapmayı çok özlediğimiz çok basit şeyler var… Sabahları yayıla yayıla uyumayı, evin içinde istediğin rahatlıkta dolaşmayı, romantik akşam yemeklerini, sadece zeytinyağlı ve aperatif yemeklerle beslenebilmeyi, iş çıkışı haldır haldır eve gelmemeyi, sarhoş olmaktan korkmadan içebilmeyi, spontan bir şekilde evden çıkıp dışarıda bir şeyler yapmayı, eve istediğin saatte girip istediğin saatte çıkmayı….
Bunlar son 7 sene de özlediklerim… Ama en çok? En çok dokuz gün ayrılığımızdaki kızımı özledim…. Yani….
Cuma akşamı yanındayım…………
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
Ben artık onlarla birlikte doğdum sanıyorum. Şimdi kocamanlar hatta koskocamanlar ama hafta sonları teyzelerine kaçıyorlar, bir kaç saat sonra ev de onların gürültülerini, sürekli girip çıkmalarını özlüyorum. Ama arada bir mola herkese iyi gelir.
Yorum Gönder