Aman da küçük kızım büyümüş!!

Günlerden 24 Nisan, geçen hafta yani. Hala kızımla 23 Nisan kutlamaları gırla devam ediyor, sinemalar, ilk kez gidilen senfoni konseri, çocuk parkları vs. Akşam üzeri saat 5 civarı eve geldik, Deniz park diye tutturdu, beraberce gittik. Oynamaya başladı etrafta kendinden 1-2 yaş büyükler, ama tek anne benim. Yarım saat kadar sonra hadi gidelim dediğimde cevap şöyle oldu" Anne sen gitsene ben gelebilirim" iyi olur peki dedim ama nasıl yani ya?? Sokakta tek başınamı? Tamam bu sene bu işi halletmeyi düşünüyordum ama siz annelerde bilirsiniz çocuğun hayatında bu şekildeki "ilk" ler hep planlı yapılır. Tamam deyiverdim, dış kapının zilini nasıl basması gerektiğini anlatıp tek başıma eve girdim ama kafamda tilkiler cirit atıyor. Balkondan sarkıyorum ama nafile çünkü yeni evimizin hiç bir yerinden park görünmüyor zaten. Neyse 20 dk sonra aşağıya indim uzaktan baktım oh be dedim kendi kendime, tekrar eve girdim. Saat 6.30 civarı aşağı zil çaldı, kameradan bir baktım bahçıvanı gördüm, hay allah bir şey mi oldu derken kızım gülerek asansörden çıktı. Ne oldu tatlım diye boynuna sarıldım, "anne şu en dış kapıyı açamadım bir türlü, gittim çiftçiden (bahçıvandan bahsediyor) yardım istedim o da açtı sonra ben zile bastım" dedi. Düşünememiştim ben en dış kapının çok sert olduğunu ve açamayacağını Amaaa anladım ki benim kızım büyümüş, başı sıkışmış, oturup ağlamamış, koşmuş yardım istemiş, işini görüvermiş. Aman da benim kızım büyümüş!!!!!!!!