5 Mayıs 2007 Cumartesi

Nostalji, özlem, karmaşık duygular...

Kuğulu Park

Allah’ım seneler sonra burada kızımla bulunmak hayal gibi bir şey. Yıllar nasıl hızlı geçiyor... Tam kızım Deniz’in yaşında iken bu parkta koşturduğum günleri o kadar net hatırlıyorum ki!! Rahmetli anneannem beni sık sık getirirdi bu parka, kafamı okşayarak simit ayran içirir sonra da o zamanlar yeni çıkmış olan Tadelle çikolatası yedirirdi bana. Bugün aynı parkta kızım, ben ve kızımın anneannesi, bu sefer kızımın anneannesi simit yediriyor kızıma. Tüylerim diken diken, gözlerim dolu dolu.....Mutluluk ve hüzün bir arada...

İlkokul 1. sınıfı hemen şu parkın karşısındaki yokuş sokaktaki Neşe İlkokulu’nda okudum ben. Annem babam o sene boşanmıştı ve anneanneciğim ben üzülmeyeyim diye bazı öğleden sonraları beni okuldan alıp bu parka getirirdi... Rahat uyu canım anneannem benim.. Bugün ben kızım ve annem keyifli mi keyifli bir gün geçirdik bu parkta hep birlikte, sonra da akşam yemeğinde anneciğim evinde...

1 yorum:

karamelize dedi ki...

hepimiz aslında anne babalarımızdan daha farklı bir hayat yaşama isteğiyle yola çıkıyoruz; ama en sonunda kendimizi onlar kadar bari huzurlu bir hayata sahip olup olamayacağımız sorgularken buluyoruz..:)
Senin torununa kuğuluparkda simit yedireceğin günlerin de tahmin edemeyeceğin kadar çabuk geleceğini biliyorsun di mi nazkiz?..v